Fosfaat en Kalibemesting volgens advies.
De hoogte van de stikstofbemesting is in sterke mate bepalend voor de uiteindelijke gewasproduktie en de korrelopbrengst. Het verloop van de opname, die nauw gekoppeld is aan de wijze van stikstoftoediening, beinvloed de gewasontwikkeling. Dit geldt ondermeer de uitstoeling (spruitvorming), de standdichtheid (aarvorming), de korrelzetting, alsmede de legeringsgevoeligheid. Oogstzekere, hoge opbrengsten verlangen een optimale gewasontwikkeling; de hoogte, maar vooral de wijze van stikstofvoorziening draagt daartoe bij. De stikstofbemesting wordt daarom ook in meerdere keren gegeven. De stikstof, die voor het gewas beschikbaar is, is afkomstig uit:
- de bodemvoorraad aan minerale stikstof na de winter
- de mineralisatie van stikstof tijdens het groeiseizoen
- de toegediende kunstmeststikstof
Advies N-gift
1ste N gift(februari/maart): 140 min Nmin(voorraad minerale N in het bewortelbare profiel); algemeen advies afhankelijk
van perceelssituatie
2de gift(einde uitstoeling-begin strekking): 30-60 kg N/ha afhankelijk van Nmineralisatie;
Extra 2de gift(in 2de knoop stadium als topopbrengst verwacht wordt van > 10 ton/ha): 45-60 kg N/ha
3de gift: 30-60 kg N/ha afhankelijk van Nmineralisatie en opbrengstverwachting. Voor afzet als baktarwe is deze aanvullende N-gift vaak noodzakelijk voor het behalen van het eiwitgehalte in de korrel
Stikstofvenster
Van stengelstrekking tot bloei heeft het gewas veel stikstof nodig. Het tijdstip van de tweede stikstofgift is essentieel. Tekorten aan stikstof, resulterend in een schrale gewasontwikkeling, moeten worden vermeden. Inzicht in de N-voorziening van het gewas kan worden verkregen door aanleg van een stikstofvenster. Voor de aanleg van het N-venster is een kleine plek van het tarweperceel (bijv 5x5m) nodig, waar ongeveer 30 kg N/ha minder wordt gestrooid. Een krappe N-voorziening op het perceel wordt vroegtijdig zichtbaar in het venster. Een dreigend N-tekort kan aldus tijdig worden onderkend en worden afgewenteld. Stikstofgebrek is te herkennen aan een geelverkleuring van het gewas. Bij een ernstig tekort blijven de planten achter in groei en stoelen minder uit. De bladeren verkleuren bleekgroen tot geelachtig en staan steil en sterven vervroegd af.